شب نشین کوی سربازانم ورندانم چو شمع

روزوشب خوابم نمی اید به چشم غم پرست

                                       بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

رشته صبرم بمقراض غمت ببریده شد

                                       هچنان در اتش مهر تو سوزانم چوشمع

گرکمیت اشک گلگونم نبودی گرم رد

                                       کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چوشمع

درشب هجران مراپروانه وصلی فرست

                                       ورنه از دردت جهانی رابسوزانم چو شمع