از وقتی
دوست داشتنت
در رگ هایم جریان گرفت
جور دیگر زنده ام
انگار
ماهی های سرخ
از زیر پوستم
راه دریا را
پیدا کرده اند‌‌‌‌و‌
بهار
نام ديگر توست
وقتى كه برگ برگ كسالت تقويم ها
از نفس هاي حضورت
سبز مى شود
عید است و عیدی میدهد
آسمان به زمین بارانش را
درختان به طبیعت
شکوفه هایشان را
و من به تو جانم را
از من بپرسی عشق چیست چشم هایم را میبندم
به تو فکر میکنم
و به بهترین پاسخ
ناخود آگاه لبخندی روی لبم مینشیند
آری عشق همین است
عشق جان
تو گلِ یاسی نرگسی نسترنی
که هر صبح مست می شوم
از عطرِ نفست تو هوای تازه ی سحری
که می پیچد در این حوالی
و من پُر می شوم از
حسِ نابِ خواستنت تو عشقی نفسی آرامِ جانی
ترنم بارانی شبنمی
خودِ صبحی طلوعی
آفتابی
مثلا بیا بغلم کن و کنار گوشم آهسته بگویی بی‌خیالِ تقویم‌ها نازدردانه ام مثلا پیرهن آبی ات را که بپوشی بهار می‌شود و عینک‌ آبیت را بزنی بهارتر مثلا سر روی شانه‌ات بگذارم و با ناز بگویم فروردین و مهر و اسفندش چه فرقی دارد
وقتی بهار آغوش شماست اصلا به رفت و آمد این فصل‌ها اعتباری نیست بهار خودِ خودِ شمایی حضرت دلبر مثلا یک عمر بهارم باشی
مثلا چهارفصل بهارت باشم
صبوری مرداب را دارم
آرامشی عمیق
که سنجاقک‌ها را پابند کرده‌است
قبل از آنکه بخوابم
نام تو را به خاطر داشتم
از من دورنشو
که نبودنت
چون جای خالی دندانی مرا آزار می‌دهد

دوستت دارم
شبیه لبخند زدن با رژِ قرمز
شبیه قدم زدن در میان گلها و باراني که غافلگیرم کند دوستت دارم شبیه غزل شبیه سپید
شبیه نامه‌هایِ شاملو به آیدا
چقدر دوست داشتن تو خوب است دوست داشتن تو
ماهی قرمز هیچ سفره هفت سینی نیست
دوست داشتن تو
عین ساعت تحویل سال است همیشه منتظرش مانده ام
دوست داشتن تو
عیدی اول فروردین است
دوستت دارم گفتنش ساده است
شنیدنش هم اما فهمیدنش
دشوارترین کارِ دنیاست این روزها
اما همین دشواری زیباست زیباست برایِ خاطرِ اطمینانِ دلت که بفهمد
هر آواره ای عاشق نیست
هر رهگذری لیلی
و تو مجنون خاطره هایِ هرکس نخواهی بود
‌ اینکه بگویم
تو را دوست دارم
یا عاشقت هستم
حرف دقیقی نیست
بهتر است بگویم
به تو اعتقاد دارم اعتقاد قلبی
عمیق
آن چیزی که نمی‌گذارد دیوانه بشوی
آن چیزی که نمی‌گذارد از هم فروبپاشی
نمی‌گذارد به سَر تا پای دنیا نگاه کنی
و بگویی که چیتو تنها چیز این دنیا هستی
که با عقل جور در میایدم تو نبودی دیوانه می‌شدم
باید خیال کنم
هستی و دوستم داری
باید خیال کنم
امشب زودتر از همیشه خوابیده‌ای
که شب بخیر نگفتی باید خیال کنم
چقدر حرف داریم که فردا بزنیم
باید خیال کنم
و خیال کنم
وخیال کنم
بعضی چیزها را
نمیشود باور کرد
بهار همین جاست حوالی عطر گیسویش روی این گونه های گل کرده و
دور و بر همین دستهای لطیف میدانی بهار همین کنار هم بودن هاست
سالَ‌م را
گردش زمین به دور خورشید تازه می‌کند
روحم را گردش خودم به دور تو
یک شب بخیر‌حال مرا خوب می کند
آن را بگو و نسخه ی من را تمام کن

بوی بهار می‌آید
تمام پنجره‌ها را باز می‌کنم
به من بگو
تو را چون آوازی
از گلوی کدام پرنده خواهم شنید؟
‌ می خواهم با تو
 جاودانه ترین بهار
را تجربه کنم
تو باشی
انگار همیشه بهار است
غم تو به من آموخت
شعرها شکوفه‌های آدمند
و بهار روزهایی‌ست
که کسی را دوست تر میداری
نوروز منی تو
با جانِ نوخریده به دیدارت می‌دوم.
شکوفه های تواَم من
به شور میوه شدن
در هوای تو پر می کشم
پرستوی من
همیشه برایت بهار می مانم
از من کوچ نکن
تو بهار همه‌ى فصل‌هاى من بودى
تو بهارِ همه‌ى دفترچه‌هايى كه
چيزى درشان ننوشتم
بگذار پاسخ دهم
همچنان كه دوستانه مى‌گريم
هر چه بلور است به فصل پيش بسپاريم
بگذار تا با رنگ‌هاى تنت
دوست بدارمت
تو را با رنگ گل‌هاى بِه
با رنگ‌هاى بلوط
تو را دوست خواهم داشت
امسال تو را
طور دیگری
دوستت خواهم داشت
به سلیقه ی تو لباس خواهم پوشید
به سلیقه ی تو قدم خواهم برداشت
آهنگ مورد علاقه ی تو را گوش خواهم داد
به سلیقه ی تو زندگی خواهم کرد
اصلا
به سلیقه ی تو
دوستت خواهم داشت
آخ کجاست این سال جدید
تا دوست داشتنم را
تحویلت دهد
سال از نو
دوست داشتنت ازنو
و لبخنــد تـــوسـت
که سـال را نکـو میکنـد
بهـــار بهـانـه است
همه‌ی‌‌‌‌‌
برگ و بهار
در سرانگشتانِ توست