سردِ تن مرا

آنچنان بغل بگیر ...

که شکافِ بینِ عشق و ایمان

به بوسه رسد 

و نپرسد چرا ...❣

دوستت دارم

اما نمى‌توانى مرا در بند کنى

همچنان که آبشار نتوانست

همچنان که دریاچه و ابر نتوانستند

و بند آب نتوانست

پس‏ مرا دوست بدار

آنچنان که هستم

و در به بند کشیدن روح و نگاه من

مکوش‏!

مرا بپذیر آنچنان که هستم. 

می شود فقط کمی...

مواظب احساس من باشی...

تا از بيم دلتنگی پر پر نشود...

می شود يکبار هم که شده...

فقط يکبار...

يک فنجان داغ، مهربانی مهمانم کنی...

تا با قند تو دلم شيرين شود...

پرستوهایی عاشق اند..

دوست داشتنی 

باشکوه...

              اما مهاجر...

ترسی از صخره ها نیست

هزار بار به سویت موج برمی دارم؛

سرم به سنگ می خورد 

امادوباره برمی گردم

دوباره برمی گردم...

❣