کرد تقریبا نزدیک قله بود که مه غلیظی سراسر کوه را گرفت در این

هنگام از روی سنگی لغزید و به پایین سقوط کرد کوهنورد مرگ را جلوی

چشمانش دید و در حال سقوط از صمیم قلب فریاد زد خدایا کجایی؟

ناگهان طناب ایمنی که او را نگه میداشت دور کمرش پیچید و او را بین زمین

و هوا معلق نگه داشت مه غلیظی بود و او جایی را نمیدید و نمی توانست

عکس العملی انجام دهد  پس دوباره فریاد زد خدایا نجاتم بده صدایی از آسمان

شنید که می گفت آیا تو ایمان داری که می توانم نجاتت دهم کوهنورد گفت بله

صدایی گفت طناب را ببر کوهنوردلحظه ای فکر کرد و سپس طناب را محکم در دست

چسبید صبح زمانی که گروه نجات برای کمک به کوهنورد آمدند چیز عجیبی دیدندکوهنورد را دیدند که از سرمای هوا یخ زده بود و طنابی که به دور کمرش 

بسته شده است را دو دستی و محکم چسبیده است ولی او با زمین فقط 

یک متر فاصله داشت در بسیاری از موارد ادعا می کنیم که ایمان داریم 

ولی فقط وقتی ایمان داریم که از نتیجه مطمءن باشیم این معنیش ایمان 

نیست ایمان با حساب و کتاب فرق دارد