زدر در آوشبستان ما منورکن**هوای مجلس روحانیان معطر کن

اگر فقیه نصیحت کند که عشق مباز**پیاله ای بدهش گودماغ راترکن

بچشم وابروی جانان سپرده ام دل وجان**بیا بیا وتماشای طاق ومنظرکن

ستاره شب هجران نمیفشاند نور**به بام قصربرآدچراغ مه برکن

بگوبخازن جنت که خاک این مجلس**به تحفه برسوی فردوس وعود مجمر کن

ازین مزوجه وخرقه نیک درتنگم**بیک کرشمه صوفی وشم قلندرکن

چوشاهدان چمن زیر دست حسن تواند**کرشمه برسمن وجلوه برصنوبرکن

فضول نفس حکایت بسی کند ساقی**توکار خود مده از دست دمی بساغرکن

حجاب دیده ادراک شد شعاع جمال**بیاد خرکه خورشید را منورکن

طمع به قندوصال توحدمانبود**حوالتم به لب لعل همچوشکرکن

لب پیاله ببوس آنگهی بمستان ده**بدین دقیقه دماغ معاشران تر کن

پس از ملازمت عیش وعشق مهرویان**زکارها که کنی شعر حافظ از بر کن

                                         (حضرت عشق حافظ)