دوستت دارم
شبیه لبخند زدن با رژِ قرمز
شبیه قدم زدن در میان گلها و باراني که غافلگیرم کند دوستت دارم شبیه غزل شبیه سپید
شبیه نامه‌هایِ شاملو به آیدا
چقدر دوست داشتن تو خوب است دوست داشتن تو
ماهی قرمز هیچ سفره هفت سینی نیست
دوست داشتن تو
عین ساعت تحویل سال است همیشه منتظرش مانده ام
دوست داشتن تو
عیدی اول فروردین است
دوستت دارم گفتنش ساده است
شنیدنش هم اما فهمیدنش
دشوارترین کارِ دنیاست این روزها
اما همین دشواری زیباست زیباست برایِ خاطرِ اطمینانِ دلت که بفهمد
هر آواره ای عاشق نیست
هر رهگذری لیلی
و تو مجنون خاطره هایِ هرکس نخواهی بود
‌ اینکه بگویم
تو را دوست دارم
یا عاشقت هستم
حرف دقیقی نیست
بهتر است بگویم
به تو اعتقاد دارم اعتقاد قلبی
عمیق
آن چیزی که نمی‌گذارد دیوانه بشوی
آن چیزی که نمی‌گذارد از هم فروبپاشی
نمی‌گذارد به سَر تا پای دنیا نگاه کنی
و بگویی که چیتو تنها چیز این دنیا هستی
که با عقل جور در میایدم تو نبودی دیوانه می‌شدم
باید خیال کنم
هستی و دوستم داری
باید خیال کنم
امشب زودتر از همیشه خوابیده‌ای
که شب بخیر نگفتی باید خیال کنم
چقدر حرف داریم که فردا بزنیم
باید خیال کنم
و خیال کنم
وخیال کنم
بعضی چیزها را
نمیشود باور کرد
بهار همین جاست حوالی عطر گیسویش روی این گونه های گل کرده و
دور و بر همین دستهای لطیف میدانی بهار همین کنار هم بودن هاست
سالَ‌م را
گردش زمین به دور خورشید تازه می‌کند
روحم را گردش خودم به دور تو
یک شب بخیر‌حال مرا خوب می کند
آن را بگو و نسخه ی من را تمام کن