امشب
در مهتاب خیال آغوشت
پیراهن احساسم را ڪنار بزن
بوسه بوسه عشق بنوشانم
از جام لبهایت و ملودے جانت را به
تارهاے تنم پیوند بزن
امشب نبض بوسه هایت قلقلک میدهد
گونه های شب بو را ضمیر دهانم
معلق میان نفس‌های تو
پنجره ماه همه
عطر تو را سر میکشند کاش در آغوش رویاها
خواب بمانیم تا ابد
پلکهایم طفره میروند
بیداری را
در آغوش تو لبخند زدن پلک زدن
همانند نُت دل انگیزی ست
که سالها پیش گم کرده ام
تنت بوی تمام شعرهای عاشقانه ام را میدهد
من با تو متلاطم ترین موسیقی جهانم
در امتداد شب
خیالت رنگ میگیرد
تو بازیگر خواب هایم هستی
و من چه بی تاب خوابیدنم
بيشتر از اين‌ نمی شود خدا هم که پادرميانی کند دست هايت را برمی دارم کتاب شعر من چشم هايت که نفس هايم را
در جيب هايت گذاشته اند قدم هايت را
پا به پايم خواهم برد و لبانت که طعم عشق می دهند جهان هميشه سهم من بوده است دوست داشتنت قرنطينه ی دلم
ولی دلبر تو الان باید اینجا باشی
درست همینجا کنارم
همین جا که گوشه ترین نقطه دنیاست
دستتو میذاشتی زیر سرم
سرمو تکیه میدادم سمت چپ سینت
روی قلبت به صدای نفسایی که با
ضربان قلبت یکی شده گوش میدادم
الان باید وقتی سرمو بالا میاوردم
تا به چشمات خیره شم
نگاه میکردیم به نور ماه و چشمک‌ ستاره ها
و بعد عاشقانه تو فکر فرو می رفتیم ‌‌‎
دوست داشتنت شاید زیبا ترین داشته ام
در این روزگار پر آشوب باشد
داشتنت شاید زیبا ترین حس قلبی تمام من
در این بی حسی های دنیاست
بودنت را اما نمی‌دانم،من اما
میخواهم اینگونه توصیف کنم که
بودنت همیشگی ترین بودن دنیا بین تمام
این نبودن های دروغین است