نیمه شب در دل دهلیز خموش* *ضربه ی پائی افکند طنین

دل من چون دل گل های بهار **پر شد از شبنم لرزان یقین

جستم از جا ودر آیینه ی گنج**بر خود افکندم با شوق نگاه

آه لرزید لبانم از عشق ** تار شد چهره ی آئینه ز آه

شاید او وهمی را می نگریست**گیسویم در هم و لبهایم خشک

شانه هایم عریان در جامه ی خواب**لیک در ظلمت دهلیز  خموش

رهگذر هر دم می کرد شتاب **نفسم ناگه در سینه گرفت

گوئی از پنجره ها روح نسیم **دید اندوه من تنها را

ریخت بر گیسوی آشفته ی من **عطر سوزان اقاقی ها را

تند و بی تاب دویدم سوی در**ضربه ی پاها در سینه من

چون طنینی نی در سینه ی دشت**لیک در ظلمت دهلیزخموش

ضربه ی پاها لغزید و گذشت **باد آواز حزینی سر کرد

               (فروغ فرخزاد)