.

.

.

صبح

.

.

امشب را
تو برایم نقاشی کن
تو رنگ بزن به خیالم
میدانم که زیبا می شود
تمام طول شب را
برای تو واژه می شوم
تو بخواب
شب بخیر هایت با من
و‌بہ رسم هرشب منتظر می‌مانم
و چشم می‌دوزم بہ در
شاید بیایی با یڪ چمدان زندڪَی
تا فراموشم شود این همہ انتظار
این همہ دلواپسی
در من نگاه های تــو
جهان دیگری دارد
که در آن شقایق از شقایق
عاشقتر است
و من دسته دسته از تمامی
شقایق ها
عاشق ترم بر تو
‌‌‎‌‌‌‌‌امشب
تمام ستاره‌ها را
برایت به خط می‌ڪنم
و ماه را براے دیدنت دعوت می‌ڪنم
امشب می‌خواهم
روے زیبای
ماه‌تر از ماه تو را
به رخ آسمان و ماهش بکشم
عشق ڪه بهانه نمی خواهد
تو را ڪه می بـــینم
میخوام بهت بگم که چقدر دوست داشتنت قشنگه
اونقدر قشنگه که دلم میخواد هروز که
بیدار میشم از خواب فقط صورت تورو در خیالم ببینم
حسی که عشقت بهم میده
اونقدر خوبه که دلم نمیخواد
حتی تصور کنم کسه دیگه رو بخوام
روزی رو ببینم که این خیال به واقعیت تبدیل شه و ببوسمت
دلم میخواد موهاتو نوازش کنم
اونقدر نوازش کنم که
آروم آروم بخوابی و من
محو خوابیدنت بشم
تو همه جون و زندگی منی
تو همونی که هیچوقت
از داشتنت سیر نخواهم شد
‍ وتو از لابلای کاج ها
با عاشقانه ی گنجشکی
به  پنجره ی روزم دعوتم کردی
تا من که  عاشق  ترین  دختر روی زمینم
در بساط سفره ات
لقمه ای از عشق را بردارم
که شبیه حرف های توست
همانقدر شیرین و   خوشمزه و دلچسب
که  با ساز پرندگان کوک می شود
تا هر صبح میلاد دوباره ام را
جشن بگیرم
سر خوش از باده ی تنهایی خویش

مرا خواب کن زیر یک شاخه

زیباترین شعر های‌مولاناکه میتونی به‌عشقم بگم :????♥✨

براے لمس دستانت،

????✨????✨????

????✨????✨????

ای روزهای خوب که در راهید

????♥️????♥️????

بہ خدا عشق بہ رسوا شدنش می‌ارزد

او قند روزهای تلخ من است

شاید ڪســـــــی

شرط حیات 

‌من گرفتار و تو در بند رضای دگران

????✨????✨????

بــا بوســه مــرا بخـوان

.

نعمتی ست 

عشق همان چیزی است 

????????
در این زمستان
تب سوزان توست ڪه مرا گرم میڪند
میدانے دلبر
براے گرما
ڪافیست من باشم و
هواے آغوشت
و عشقے ڪه در نگاهم جریان دارد
شب‌های بی تو
شعر می نوشم و مست می شوم
به ياد چشمانت آسوده می خوابم و بامداد فردا باز هم خمار چشم تؤام
 ‌ ‍ چشمانت سیاه چاله‌هایی بودند
ڪه تمامِ هوش‌و‌حواسم را
بلعیدندو به جایش
دوست‌داشتنت را
برایم آوردند تحفه‌اے ڪه به غرق شدن
         در چشمانت می‌ارزید
و دل تنگم
و عشق
سكه ي دو ريالي گم شده‌ای ست كه
آخرين دوستت دارم را
از پشت سيم هاي رابطه
از من دريغ مي كنی
دوست داشتنت
نسکافه ای بود
که یک بار آن را نوشیدم و حالاسالهاست
خوابم نمی برد
کوچه پس کوچه های قلبم
جای امنی برای قدم های تو بود دوست داشتنم قشنگ عشقم پر از امنیت
و خواستنم پر از لطافت بود
حالا با این همه خوبی
چرا تو مرا نخواستی ولی من میخواهمت جان دلم
با تمام قلبم
و‌نبودنت را
با چه زبانی می توان ترجمه كرد
وقتی فاصله ی من با تو
و خیالم تنها يك آغوش است
تو را نمی دانم  اما من  با خيالت
شب را روز می كنم
روز را شب
و خیال آغوشت دنج ترين جای جهان من است
ای نزديك ترين دور
کلماتم را
غلاف می‌کنم تو نباشی هیچ‌چیزی برای نوشتن نیست
مولانا چه قشنگ گفته: در پرده ی دل فقط خیال تو رقص کند
????????

خیال آغوش
تو
جهانِ بڪریست ڪہ
دلم
میخواهد
ڪاشف آن من باشم
مَرا مُحکَم بَغل کُن زِنده‍ خواٰهَم شد به آسانی که گَرمای تَنَت درگَردِش خونَم اَثَر دارَد
میدونی دلتنگی چیزی نیست که براش وقت تعیین کنی که مثلا بگی امروز باید دلتنگ باشم فردا نباید دلتنگ شم همه‌ چی دست خودشه و به نظر تو اهمیتی نمیده یهو به خودت میای و میبینی تا خرخره فرو رفتی تو دریای دلتنگی و هرچی دست و پا میزنی بیشتر جریانش تو رو با خودش میبره به عمق و غرقت میکنه یهو ممکنه صبح پاشی ببینی دلت نیست هی بگردی هی بگردی هی بگردی، آخرش ببینی که انقدر دلت تنگ شده که گم شده انقدر بغض داشته‌ باشی که نتونی جلو خودتو بگیری،انقدر خسته و بی حوصله و بی ‌تاب باشی که نتونی قدم از قدم برداری یه وقتایی آدم گُم میشه تو جنگل دلتنگی له میشه تو دستای دلتنگی غرق میشه تو دریای دلتنگی و حالا من گُم و له و غرقم
‍دلم می‌خواهد هر شب را در گوشه‌ی دنج يك كافه باتوِ ساده گم شوم زمين نچرخد و عمر نگذرد همه چيز ثابت بماند و من تو را برای هميشه در قاب زندگی داشته باشم گلايه‌های دل غمگينم را از ياد ببرم و با بودن هايت خوش باشم من دوست دارم غمِ جمعه ها را فقط با توِ ساده از ياد ببرم
تو برای من
مثل آبنبات آلبالویی که خیلی دوسش دارم
مثل بارون بهار
مثل بستنی وسط زمستون
مثل خریدن کتاب مورد علاقم
مثل همون بافت نرمی هستی که من وقتی سردمه میپوشمش
مثل قدم زدن تو خیابون وقتی که داره برف میباره
مثل پاستیلای ترش و شیرین رنگی رنگی
مثل عطر مورد علاقم
مثل نون خامه ای
مثل گیلاس شیرین تو تابستون
مثل عود بیبی
مثل اهنگای گرل این رد میمونی
تو دقیقا همون آدمی هستی که من میتونم بهش اعتماد کنم ‌و دوستش دارم
همونی هستی که پیشش ارامش دارم
تو کاری میکنی از ته دلم لبخند بزنم
همونی که وقتی میبینمش چشام از ذوق برق میزنه
آره من اندازه ی همه ی این چیزایی كه گفتم دوست دارم آبدیت من????????????

????????
بڪَذار شب
ڪَونہ‌هایت را ببوسم
عطر نفس‌هایت
مــرا سیـراب ڪند بڪَذار در سرسراے خیالت
و گونه‌هایت را
بوسه بوسه عاشقانه ورق بزنم
مثل دفتری
پراز دوستـــــــت دارم
مثل رمانی
پراز عاشقانه
بهانه گیر نیستم
فقط
دلم گاهی برای دیدنت
برای تماشای نگاه دلبرانه ات
برای صدایت
برای استشمام عطر هوایت
تنگ می شود
کاش بودی تا
از جام سرخ لبانت
به اندازه پیاله ای بوسه
می نوشیدم
مست می گشتم و
بدینگونه دلتنگی هجرانت را
از خاطر می بردم
اگه مخدر بودی باهات اور دوز می‌کردم اگه دریا بودی غرقت می‌شدم اگه جنگل بودی توت گم می‌شدم اگه آسمون بودی برات پرواز می‌کردم اگه مشروب بودی، دائم الخمر می‌شدم اگه جادو بودی هری پاتر می‌شدم اگه خودکار بودی نویسنده می‌شدم اگه کتاب بودی دانشمند می‌شدم اگه زندگی بودی معجون جاودانگی می‌خوردم اگه جهنم بودی آتیش گرفتن و با جون و دل
می‌پذیرفتم اگه قهوه بودی تا ابد بیدار می‌موندم اگه سرطان بودی واست می‌مردم
گاهی یک نگاه به تمام دنیا می‌ارزد
گاهی یک نگاه می‌تواند چنان عشقی را با خود داشته باشد که هزاران جمله‌ی دوستت دارم نداشته باشند اصلا انگار عشق واقعی را چشم ها فریاد میزنند نه زبان ها عشق آدم‌ها به خودتان را میان حرف هایشان جست و جو نکنید
در چشم‌ها دنبال عشق بگردید
زبان ها به دروغ می توانند عاشق شوند اما
چشم ها هیچگاه عشقشان دروغ نیست از نگاه برایتان میگفتم
نگاه همان حرفِ دلِ چشم است
اصلا شاید برای همین است ما دوستت دارم های یک نفر ممکن است فراموش‌مان شود اما
دوستت دارم های نگاهش را هرگز

بەآغوش میگیرمت
شعر دوستت دارم را در ڪنار گوشت زمزمە میڪنم
وآنگاە ڪە محو بوے نفسهایت شدەام
مستانە موی آشفته ات را با انگشتان مشتاقم شانە میڪنم
چە گناە قشنگیست بوسیدن تو
چە جهنم زیباییست بهشت آغوشت
دعوتم ڪن به شهر آغوشت شهرے ڪه
عطر دلدادگے اش بتَراود اندامم را آغوشے ڪه
بے پَروا مَرا
لا بلاے بازوانش بفشارد بوسه هایش غرقم
ڪند آنگاه با شهد لبانت
عسلے ڪن لبانم را
هر شب در خیال عطر تنت حل مے شوم عاشقانہ ستایشت مے ڪنم تمام ِ شب بوهاے باغچہ را بہ موهایم مے آویزم و شاعرانہ تر از همیشه براے تو شعر مے نویسم
بماند که ندارمت
بماند که هنوز دلم برایت تنگ است
بماند که تکه‌ای از تو در من مانده است
بماند که شب‌ها بی‌قرارت می‌شوم
بماند که هنوز دلم می‌خواهدت
بماند که بی‌ تو فقط زنده‌ام
بماند که هنوز وقتی باران می‌بارد
صدایت در گوشم می‌پیچد
بماند که نمی آیی تا که آرامم کنی
بماند که نمی‌توانم از ذهنم بیرونت کنم
همه ی این‌ها بماند در دلم
در تنهایی من تو فقط خوب باش
همین کافی است
‏کاش بیایی سمت من نگاهت کنم دلم برای چشم هایت تنگ شده بی تاب توام بگو که دوستم داری مانند آن گنجشک جا مانده می لرزم ایوان جای من نیست مرا در آغوش بگیر بال هایم گرم می شوند
کمی تو باشی که بد نمی شود این پرنده لانه اش را گم کرده بگذار هر شب در چشم هایت آشیان کنم
می شکند ذره ذره سقف نازک دل
می چکد قطره قطره دلتنگی
تو کجایی تو کجایی باید آغوشم را برایت باز کنم
باید مثل نفس نفس هایم
دم گوشت دوستت دارم ها را به تکرار فریاد کن

روزڪَـارم
چیزے ڪم دارد دلم نه باران میخواهد و نه آسمانی ابرے ستاره ها و لمس تنهایی شب نیز
ڪمرنڪَ شده اند دلم قاصدے میخواهد از
جنس حریر ناز‌ڪـِ تنهایی‌ام از آنسو‌ے سرزمین بی نشانِ دیدار ڪسی ڪه بغضها را با دلی آشنا پرواز میدهد همان ڪه
تڪرارش را دل میستاید
بڪَذار ساده بڪَویم
دلم تنها تو را  میخواهد
‍ دلتنگی هایم
حالش خوب است تو از خودت بگو
از نیامدنت
از تمام چیزهایی که
مربوط می شود به دلتنگی هایم
تو از خودت بگو
از تمام چیزهایی که حال بارانی ام را
خوب تر از ابر زمستان می کند
دلبــرجانم شاید هیچ وقت بِهت نگم که
تو تنها داراییِ با ارزشِ منــی
تو این هیاهوی زندگی خیال بودنت برام آرامش محضه شاید هیچ وقت بِهت نگم امّا انقد دوستِت دارم که برای داشتنت
از همه دنیا دست میکشم زندگیــم کاش بدونیِ
عشقت تَنها دلیلِ زندگیمه
من بدونِ تو هیچ وقت نتونستم هیچ وقت‌ نمیتونم تا ابدو یک روز عاشقتم
مے شود امشب
مرا مهمان چشمانت ڪنی
من هوس ڪردم
ڪه امشب ماه چشمانت شوم
با نگاهے خلوت قلب مرا بر هم بزن
من دلم مے خواهد
امشب جان جانانت شوم
لبانت را بر لبانم بگذار
و مرا میهمان شرابی ڪن
ڪه مستیش بی پایان است
در اغوشم بڪش
و بگذار ذره ذره ام با تو
بوے بهار بگیرد
این روزها
هوس سبز شدن در اغوشت را ڪرده ام

:: برچسب‌ها: دلنوشته غم فراق ,