بيشتر از اين، نمی شود!

خدا هم که پادرميانی کند،

دست هايت را برمی دارم!

کتاب شعر من، چشم هايت!

که نفس هايم را 

در جيب هايت گذاشته اند!

قدم هايت را 

پا به پايم خواهم برد!

و لبانت، که طعم عشق می دهند!

جهان،

هميشه سهم من بوده است!

دوست داشتنت، قرنطينه ی دلم ...

اتفاق ‏هایی هستند،

که زندگی ‏ات را دوباره می‏ سازند!

حادثه ‏ای به نام تو...

مثلِ احساسِ عاشق شدنم

 به معلمِ دورانِ دبستانم بود

يك محالِ غيرِ ممكن

تو از همه جا شروع می‌شوی

و من هربار بداهه می‌نوازمت

از هر جای تنت

سبز آبی کبود من

لم بده، رها کن خودت را

آب شو در آغوشم

مثل عطر یاس فراگیرم شو

بگذار یادت بگیرم.

که تو با من گلاویزی و من با خویش درگیرم