تو شاه بیت غزل های فصل پاییزی 

هوای تازه ی پاییزعجب دل انگیزی

نگو که  دل بکنم از نگاهِ گیرایت 

که از قشنگ ترین اتفاق لبریزی

اگر چه روزگار سرد و بی مهر  است

به کام ثانیه هایم تو عشق میریزی

نشسته ام بنویسم برای چشمانت 

دوباره شعر سپیدی ترانه ایی چیزی...

که از درخت نگاهت رها شدم در باد 

شبیه خشک ترین برگ های پاییزی

در آن

پرشور لحظه

دل من با چه اصراری تو را خواست

و می دانم چرا خواست

و می دانم که پوچ هستی و این لحظه های پژمرنده

که نامش عمر و دنیاست

اگر باشی تو با من ، خوب و جاویدان و زیباست

#اخوان_ثالث

اینهمه اندوه نداشت ...

با من بسیار بگو •••

#فریدون_مشیری

به اندازه‌های گوناگونش زیباست

گاهی کوچک

به اندازه‌ی یک بوسه

گاهی بزرگ

به اندازه‌ی یک عمر با تو بودن