چقدر خستگی نا پذیر است آشوب نگاه تو وکلمات بی صدا
روحم را نوازش میدهد آنگاه در پس تنهایی خویش خیال انگشتانی
مرا می نوازدوبه وسعت لبخندت آهنگین میشود ونوت های آرام وکوتاه
ومداوم ولحظه لحظه هایی که دلنشین وآرام میشود ودیگر صدایی شنیده
نمی شود زیرا من خودم هستم و هنوزهم یه عاشق بیقرار
:: برچسبها:
دلنوشته غم فراق,