کارت دعوتم میدن دوتا شون هم خوشحال و خندان بالای کارت دعوت 

هم می نویسند یا رب آن دلبر شیرین که سپردی به منش میسپارم به

مامانش بابت اخلاق بدش 

نتیجه اخلاقی غضنفر میگه عجب ملت بی هویتی شدیم که واسه تلخی زندگی هامون 

هم جشن می گیریم و با افتخار هم همه رو دعوت میکنیم 

پس کجاست اون قصه های اساطیری قصه های لیلی و مجنون 

خسرو و شیرین و.....اونها رفتند تا به ما درس بدهند اونها گفتند

هنر نزد ایرانیان است و بس 

ندادند شیر ژیان را به کس 

منظورشان این نبوده که همه ایرانیان هنرمند بودند نه به خاطرهویت و اخلاق و منش و ویژگی 

های شایسته شان می شناختند حالا بعد از ما چه هویتی میخواهد بازگو شود