برد بسی رنج نشیب فراز **گاه در افتاذ و زمانی دوید

گاه درخشید و گهی تیره ماند**گاه نهان گشت و گهی شد پدید

عاقبت افتاد به دامان خاک **سرخ نگینی به سر راه دید

گفت که ای پیشه ونام تو چیست **گفت مرا با تو چه گفت و شنید

اشک بخندید که رخ برمتاب **بی سبب از خلق نباید رمید

داد به هر یک هنر و پرتوی **آن که در و گوهر و اشک آفرید

من گهر روشن گنج دلم ** فارغم از زحمت قفل و کلید

من سفر دیده ز دل کرده ام ** کس نتوانست چنین ره برید

آتش آهیم چنین آب کرد ** آب شنید ید که از آتش جهید

من به نظر قطره بی معنی ام **دیده ز موجم نتواند رهید

هم نفسم گشت شبی آرزو **همسفرم بود صباحی امید

تیرگی ملک تنم رنجه کرد ** رنگم از آن روی بدینان پرید

تاب من از تاب تو افزون تر است ** گر چه تو سرخی به نظر من  سپید

چهر من از چهره ی جان یافت رنگ ** نور من از روشنی دل رسید

نکته در اینجاست که ما را فروخت **گوهری دهر و شما را خرید

کاش قضایم چو تو بر می فراشت ** کاش سپهرم چو تو بر می گزید

                                     (پروین اعتصامی)