باید کسی چون من باشد تا در غلظت ویرانگر شب هایت
آن وقت که ماه در بلندترین حالت آسمان چشم هایت حلول می کند
برایت آغوش بگشاید باید کسی چون من باشد تا ترانه ی تن
تو را بسراید و تو بی پرواتر از مرغ شب هم چون آرشه ی
ویولن من را با عشق روی ساز کوک شده ی تن ات بکشی و بگذار برای
یک بار هم که شده آهنگ عاشقانه ی ما صدای سکوت شب را بشکند
:: برچسبها:
دلنوشته غم فراق ,
|